Łączenie części metalowych które w miejscu styku, są ogrzane do temperatury niższej od ich temperatury topnienia, nazywamy zgrzewaniem. Połączenia zgrzewcze, można również uzyskać przez wywarcie dużego nacisku na zimno, lub innymi metodami takimi jak: zgrzewanie zgniotowe, wybuchowe, lub ultradźwiękowe.
Oporowe metody zgrzewania elektrycznego
Najbardziej popularną metodą zgrzewania elektrycznego jest zgrzewanie oporowe. Możemy je podzielić na zgrzewanie iskrowe, lub zgrzewanie zwarciowe, które dalej dzielimy na punktowe, garbowe oraz liniowe. Najczęściej procesowi zgrzewania, poddaje się metale o zbliżonym składzie chemicznym. Materiały o różnym składzie można łączyć tylko wtedy, gdy tworzą ze sobą stałe roztwory chemiczne. Możliwe jest więc zgrzewanie różnych metali i materiałów niemetalowych, należy tylko dobrać właściwą metodę zgrzewu jak np. za pomocą ultradźwięków możemy łączyć stopy aluminium ze szkłem. Stosując zgrzewarki punktowe powinno się dobierać elementy o podobnej grubości. W przypadku jednoczesnego łączenia trzech elementów najcieńszy powinien być umieszczony w środku. Prawidłowy kształt połączenia i jej własności wytrzymałościowych, zależy od wytworzonej podczas zgrzewania właściwej temperatury. Przy zbyt wysokiej temperaturze, lub zbyt dużym nacisku elektrod, może nastąpić uszkodzenie zgrzeiny. Innym rodzajem zgrzewania oporowego jest zgrzewanie metodą liniową. Służy ono do otrzymywania tak zwanych połączeń szczelnych.
Uzyskane łączenia charakteryzują się zachodzącymi na siebie zgrzeinami nie więcej niż 1/3 średnicy jądra. Metoda powstania jądra zgrzein jest podobna jak, w przypadku zgrzewania punktowego, różnicą jest wystąpienie dużego bocznikowania prądu, oraz większy nacisk elektrod zagęszczających jądro zgrzeiny.