Długotrwałe leczenie chorób nowotworowych przyczynia się do powstawania zaburzeń układu ruchu, oddechowego, krążenia, nerwowego. Powodują one ograniczenie samodzielności. Choroba nowotworowa oraz jej leczenie wywołuje stres, lęk, depresję, niską samoocenę.
Cele rehabilitacji onkologicznej
Wprowadzana do procesu leczenia rehabilitacja onkologiczna ma na celu poprawę sprawności psychofizycznej, przywracanie pełnej całkowitej aktywności życiowej, poprawę jakości życia, zwiększenie akceptacji społecznej. Zapobiega izolacji społecznej, rozpadowi więzi rodzinnych i towarzyskich. Fizjoterapeuci opracowują zestaw ćwiczeń, który jest dopasowany do stanu zdrowia pacjenta. Rodzaj ćwiczeń jest bardzo zróżnicowany dopasowany do możliwości chorego. Niektóre schodzenia mogą, wymagać by na pewien czas powstrzymania się od aktywności fizycznej. Dla pacjentów onkologicznych szczególnie polecane są ćwiczenia tlenowe takie jak np. spacer, jazda na rowerze, jooging. Jednak przed każdą aktywnością fizyczną ważna jest rozgrzewka i obserwacja tętna. Ćwiczenia tlenowe są bardzo pomocne, ponieważ poprawiają krążenie oraz rozciągają mięśnie. Aktywność na świeżym powietrzu poprawia funkcjonowanie całego organizmu. Dla pacjentów po leczeniu nowotworowym tworzone są specjalne zajęcia w ośrodkach sanatoryjnych. Pracują tam lekarze, fizjoterapeuci. W sanatorium mają zapewniony nocleg, wyżywienie, program rehabilitacyjny, zabiegi fizykoterapii. Skutecznie przeprowadzona 3 tygodniowa rehabilitacja może przynieść efekty takie jak wielomiesięczne ćwiczenia w warunkach ambulatoryjnych. Pobyt w uzdrowisku jest najczęściej finansowanych z Narodowego funduszu Zdrowia. W takich ośrodkach fizjoterapeuci stale nadzorują przebieg rehabilitacji.
Zabiegi w uzdrowiskach wpływają na poprawę zdrowia fizycznego oraz psychicznego. Przed podjęciem jakichkolwiek zabiegów rehabilitant powinien przeprowadzić odpowiedni wywiad z pacjentem. Pacjenci mogą liczyć na pomoc psychologa.